Ferðalag dauðans...

Okkur Herdísi Önnu fannst það góð hugmynd í síðustu viku að leggja leið okkar til Frakklands til að fagna fimmtugsafmæli Sverris föðurbróður míns í faðmi stórfjölskyldunnar á skíðasvæðinu Avoriaz. Hugmyndin hljómar að vísu ekkert illa en það varð hreint ekki þrautarlaust fyrir okkur að komast á áfangastað.
Ferðalagið hófst á leið okkar útá London City Airport þar sem við tók heljarinnar bið vegna veðurs í London. Hvað eftir annað var tilkynnt í kallkerfinu um flug sem var aflýst en við sluppum fyrir horn þar og komumst út í flugvél tveimur klukkutímum of seint. Þegar í vélina var komið tók við meiri bið og þá kom í ljós að flugvélin þótti of þung fyrir flugtak og því voru 20 sjálfboðaliðar beðnir um að gefa sig fram og verða eftir í nokkra klukkutíma í viðbót gegn greiðslu. Þá hófst bið eftir því að farangur sjálfboðaliðanna var færður frá borði...Jæja af stað svo.
Þegar til Genf kom þrömmuðum við af stað að færibandinu og biðum eftir farangrinum okkar. Og biðum. Og biðum svo smá meira. Þegar ekkert bólaði á töskunum að tveimur tímum loknum ákváum við mæðgur og samferðalangar að fara að kanna málið. Þá kom í ljós að allar töskurnar höfðu viljandi verið skildar eftir í London en það fannst Sviss Air ekki í sínum verkahring að upplýsa okkur farþegana um.
Jæja þá tók við ýmiskonar skýrslugerð í von um að koma töskunum til okkar þegar og ef þær kæmu til landsins...Þá var farið að nálgast miðnætti og tveggja ára samferðakona mín orðin þreytt þó svo að hún hefði staðið sig eins og hetja allan tíman. Ég ákvað því að hressa uppá ferðalagið kaupa fyrir okkur sleikjó og náði í leigubíl fyrir okkur til að ferja okkur uppí skíðaþorpið Avoriaz. Jæja, leigubílaferðin hófst vel en þegar kom ofar í fjöllin fór skygnið að versna og ferðin að hægjast. Leigubíllinn fikraði sig áfram í snjóbylnum utaní fjallshlíðinni og þá fór Herdís Anna að sífra, Það endaði með því að aumingjans barnið gubbaði allan bílinn út þrisvar sinnum. (Ég minni á að á þessum tímapunkti þá voru öll aukafötin okkar enn í London!). Við komumst því í hús um miðnætti, útgubbaðar og farangurslausar.
Næsti einn og hálfur sólarhringurinn fór svo í að reyna að ná í Sviss Air en þeir höfðu vit á því að hafa einungis símsvara á vaktinni, til að forðast að þurfa að hlýða á hundfúla farþega.
En það var rosa gaman í afmælinu, við náðum rosa góðum skíðadegi, borðuðum góðan mat, lékum við fjölskyldumeðlimi og höfðum það gott.

Athugasemdir

[Brynja (IP-tala skráð) 3.4.2008 kl. 16:22]

úff maður, frekar sveitt, en vonandi vel þess virði, vildi að ég hefði verið með, en kannski ekki samferða ykkur